انشا ادبی در مورد اربعین انشای زیبا در مورد اربعین حسینی انشا در مورد پیاده روی اربعین انشاء زیبا در مورد اربعین انشا در مورد سفر به کربلا انشا در مورد اربعین چهارم ابتدایی مطلب کوتاه در مورد اربعین حسینی انشا کودکانه در مورد اربعین
انشا در ادامه مطلب
مقدمه برای انشا درمورد اربعین
این سنت تا بـه امروز درعراق با قوت برپاست و شاهدیم کـه میلیون‌ها شیعه عراقی و غیر عراقی دراین روز بر مزار امام حسین «ع» جمع می شوند. در این جا ودر ارتباط با اربعین چند نکته را باید توضیح داد.
۱. شماره چهل
اولین مسأله‌ای کـه در ارتباط با «اربعین» جلب توجه می کند، تعبیر اربعین در متون دینی اسـت. ابتدا باید نکته‌ای را بعنوان مقدمه یادآور شویم: اصولا باید توجه داشت کـه در نگرش صحیح دینی، اعداد نقش خاصی بـه لحاظ شماره بودن، در القای معنا و منظوری خاص ندارند؛ بـه این صورت کـه کسی نمی تواند بـه صرف این‌کـه در فلان مورد یا موارد، شماره هفت یا دوازده یاچهل یا هفتاد بکار رفته، استنباط و استنتاج خاصی داشته باشد.
این یادآوری، ازآن روست کـه عده ای از فرقه‌های مذهبی، بویژه آنها کـه تمایلات «باطنی‌گری» داشته یا دارند و گاه و بیگاه خود رابه شیعه نیز منسوب می‌کرده‌اند، و نیز عده ای از شبه فیلسوفان متأثر از اندیشه‌های انحرافی و باطنی و اسماعیلی، مروج چنین اندیشه‌ای در باره اعداد یا نوع حروف بوده وهستند. در واقع، تعداد زیادی از اعدادی کـه در نقلهای دینی آمده، می تواند بر اساس یک ارزیابی الهی باشد.
اما این‌کـه این شماره در موارد دیگری هم کاربرد دارد و بدون یک مستند دینی میتوان ازآن در سایر موارد استفاده کرد، قابل قبول نیست. بـه‌عنوان نمونه، در دهها مورد در کتابهای دعا، شماره صد بکار رفته کـه فلان ذکر را صد مرتبه بگویید، اما این دلیل بر تقدس شماره صد بعنوان صد نمی شود. همین طور سایر عددها. البته ناخواسته برای مردم عادی، عده ای از این اعداد طی روزگاران، صورت تقدس بخود گرفته و گاه سوء استفاده‌هایی هم ازآن‌ها می شود.
تنها چیزی کـه در باره عده ای از این اعداد میشود گفت آن اسـت کـه آن اعداد معین نشانه کثرت‌اسـت. بعنوان مثال، در باره هفت چنین اظهار نظری شده اسـت. بیش از این‌هرچه گفته شود، نمی توان بعنوان یک استدلال بـه آن نظر کرد. یکی از تعبیر های رایج عددی، تعبیر اربعین اسـت کـه در تعداد زیادی از موارد بکار رفته اسـت. یک نمونه آن کـه سن‌ّ رسول خدا«ص» در زمان مبعوث شدن، چهل بوده اسـت.
انشا با موضوع اربعین
گفته شده کـه شماره چهل در سن انسانها، نشانه بلوغ و رشد فکری اسـت. گفتنی اسـت کـه عده ای از انبیاء در سنین کودکی بـه نبوّت رسیده‌اند. از ابن عباس «گویا بـه نقل از پیامبر «ص»» نقل شده کـه اگر کسی چهل ساله شد و خیرش بر شرش غلبه نکرد، آماده رفتن بـه جهنم باشد. در نقلی آمده اسـت کـه، مردمان طالب دنیایند تا چهل سالشان شود. پس ازآن در پی آخرت خواهند رفت.
در قرآن آمده اسـت «میقات» موسی با پروردگارش در طی چهل روز حاصل‌شده اسـت. در نقل اسـت کـه، حضرت آدم چهل شبانه روز بر روی کوه صفا درحال سجده بود. در باره بنی اسرائیل هم آمده کـه برای استجابت دعای خود چهل شبانه روز ناله و ضجّه میکردند. مرحوم کفعمی نوشته اسـت: زمین از یک قطب، چهار نفر از اوتاد و چهل نفر از ابدال و هفتاد نفر نجیب، هیچگاه خالی‌نمی شود.
در باره نطفه هم تصور براین بوده کـه بعد از چهل روز عَلَقه می شود. همین شماره در تحولات بعدی علقه بـه مُضْغه تا تولد درنقلهای کهن بکار رفته اسـت، گویی کـه شماره چهل مبدأ یک تحول دانسته شده‌اسـت. در روایت اسـت کـه کسیکه شرابخواری کند، نمازش تا چهل روز قبول‌نمیشود. و نیز در روایت اسـت کـه کسیکه چهل روز گوشت نخورد، خلقش‌تند می شود. نیز در روایت اسـت کـه:
کسیکه چهل روز طعام حلال بخورد، خداوند قبلش را نورانی میکند. نیز رسول خدا«ص» فرمود: کسیکه لقمه حرامی بخورد، تا چهل روز دعایش مستجاب نمیشود. این ها نمونه‌ای از نقلهایی بود کـه شماره اربعین در آنها بکار رفته اسـت. باید دید در کهن ترین متون مذهبی مـا، از «اربعین» چگونه یاد شده اسـت. بـه عبارت دیگر دلیل برزگداشت اربعین چیست؟ چنان کـه در آغاز گذشت، مهم‌ترین نکته درباره اربعین، روایت امام عسکری «ع» اسـت.
نشانه های مؤمن پنج چیز است:
= خواندن پنجاه و یک رکعت نماز
= ۱۷ رکعت نماز واجب + ۱۱ نماز شب + ۲۳نوافل
= زیارت اربعین
= انگشتری در دست راست
= وجود آثار سجده بر پیشانی بلند خواندن بسم الله در نماز این حدیث تنها مدرک معتبری اسـت کـه جدای از خود زیارت اربعین کـه درمنابع دعایی آمده، بـه اربعین امام حسین «ع» و بزرگداشت آن روز تصریح کرده اسـت.
منشأ اربعین چیست؟
باید گفت، در منابع بـه این روز «اربعین»بـه دو اعتبارنگریسته شده اسـت.
نخست:
اربعین اسـت کـه روزی کـه اسرای کربلا از شام بـه مدینه مراجعت کردند.
دوم:
اربعین روزی اسـت کـه جابر بن عبدالله انصاری، صحابی پیامبر خدا «ص» از مدینه بـه کربلا وارد شد تا قبر حضرت اباعبدالله الحسین «ع» را زیارت کند.
شیخ طوسی پس از یاد از این‌کـه روز نخست ماه صفر روز شهادت زید بن علی بن‌الحسین «ع» و روز سوم ماه صفر، روز آتش زدن کعبه توسط سپاه شام درسال۶۴ هجری اسـت، می نویسد: بیستم ماه صفر «چهل روز پس از حادثه کربلا»
روزی اسـت کـه حرم سید مـا اباعبدالله الحسین از شام بـه مدینه مراجعت کرد ونیز روزی اسـت کـه جابر بن عبدالله انصاری، صحابی رسول خدا «ص» ازمدینه وارد کربلا شد تا قبر حضرت را زیارت کند. او اولین کس از مردمان بود کـه امام حسین «ع» را زیارت کرد.
در چنین روزی زیارت آن حضرت مستحب اسـت و آن زیارت اربعین اسـت. در همانجا آمده اسـت کـه وقت خواندن زیارت اربعین، هنگامی اسـت کـه روز بالا آمده اسـت.
